Title : The last 10 Minutes
Pairing : Heartrocker x GraymanXIII
Rating : PG
Author : Tonpalm
Genre : YAOI
PS : ฟิคเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่ง
ถึงแม้จะแอบอ้างอิงกับเหตุการณ์จริงในการีน่าทอล์คนิดหน่อยก็ตาม =.,=
แต่ไม่ได้มีเจตนาทำให้เจ้าของชื่อที่อยู่ในเรื่องเสื่อมเสียชื่อเสียงแต่
อย่างใด
—————————————————————————————————————————
“เฮ้ย พี่โน้ตหวัดดี!”
วินาทีที่เสียงแปร่งๆ
ของผู้เข้าคิวคนสุดท้ายในการีน่าทอล์คที่โผล่ขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ไม่ขลุ่ย
ดังขึ้น ก็ทำให้ทั้งห้องแชทสเตย์เกรียนถึงกับนิ่งโดยเฉพาะเขา
“หอยแครง!” เขาอ่านชื่อ
“หวัดดีพี่โน้ต พื่ยืน พี่คิว พี่กล้า พี่เบส”
ยิ่งอีกฝ่ายไล่สวัสดีเรียงตัว เสียงที่เจ้าตัวดัดเอาไว้ตอนแรกก็ค่อยๆ
คลายลง เสียงแบบนี้ไม่มีใครไม่รู้จัก
นอกจากจะเป็นเสียงที่ทุ้มหูน่าฟังที่เขาได้ยินอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันแล้ว
ยังเป็นเสียงที่พาให้ทั้งแชทการีน่ามีแต่ตัวอักษรวิ่งพล่านในเวลาไม่กี่
วินาที แล้วมันทำให้การสนทนาในค่ำคืนนี้มีสีสันมากขึ้น…
ถึงเจ้าตัวจะบอกว่าคืนนี้ไมค์พังก็เถอะ…
แต่เสียงแบบนี้เขาจะจำไม่ได้ได้ยังไง ไปเรียนก็เจอหน้ากันทุกวัน
กลับหอก็ได้ยินเสียงผ่านสไกป์
ฟังแล้วจำจนขึ้นใจยิ่งกว่าเสียงเคารพธงชาติตอนเช้ากับตอนเย็นอีกล่ะมั้ง…
ยากนักที่จะห้ามรอยยิ้มบังเกิดขึ้นที่ริมฝีปากของคนฟัง
โดยเฉพาะเจ้าของนามแฝง ‘GraymanXIII’ หรือเบส ชายหนุ่มรูปร่างผอม
เจ้าของเรือนผมสีชมพูและนัยน์ตาสีน้ำตาลสดใส
เพราะรู้สึกว่าไอ้มุกแผงตัวเข้ามาในคิวเป็นคนสุดท้ายนี่มันคุ้นๆ อยู่นะ…
แล้วดูมันตั้งชื่อ…. ‘หอยแครงทอด’ จี้ฉิบหาย… ชายหนุ่มคิดในใจขำๆ ชื่อเกรียนๆ แบบนี้ไม่ต้องได้ยินเสียงก็มีมันอยู่คนเดียว
“โห เสียงไม่คุ้นเท่าไหร่เลยอ่ะ!!” โน้ต หรือนอตี้โน้ตผู้ดำเนินรายการ
Live Stream ทักขึ้นเป็นคนแรก
ถึงปากจะบอกไม่คุ้นแต่น้ำเสียงนี่ไม่ได้คิดเหมือนที่พูดเลย
“คือผมมีเรื่องอยากจะถามพี่เบสน่ะครับ”
เจ้าของเสียงทุ้มนุ่มพูดอยู่อีกฝั่ง
ยิ่งตอกย้ำให้รู้สึกถึงความคุ้นเคยของสถานการณ์แบบนี้…
แค่เปลี่ยนจากคนโดนถามเป็นอีกฝ่ายเท่านั้นเอง
เสียงของคิวและโน้ตดังแทรกขึ้น แต่ก็ถูกขัดขึ้นด้วยเสียงของเรวี่ แอดมินผู้หญิงที่อยู่คนเดียวในแชทตอนนี้
“เดี๋ยวๆๆ เขาจะถามพี่เบส”
แล้วทั้งห้องก็เงียบลง เบสตั้งใจฟังแล้วคิดในใจ …เอาล่ะ มึงจะมามาไหนกับกูอีกห๊ะ ฮาร์ทร็อกเกอร์ คืนนี้กูก็โดนมาเยอะพอล่ะ
ห้องแชทสเตย์เกรียนในการีน่าทอล์คสำหรับเกมเมอร์…ที่นับวันจะจำนวนพล
เมืองเกมเมอร์จะร่อยหรอ มีแต่ผู้หญิงเข้ามาไม่เว้นแต่ละวัน
แถมผู้หญิงพวกนั้นยังมีดีกรีเป็นถึง ‘สาววาย’
หรือผู้ชื่นชอบการจิ้นคู่รักแบบชาย-ชายเข้าเส้นเลือด
ทำให้ทุกครั้งที่มาการีน่าแทบจะทำให้เขาเหมือนกับเข้ามาเผชิญชะตากรรมอยู่ใน
สงครามสีม่วง
พาลให้นึกสงสัยอยู่ครามครันว่าตกลงนี่มันห้องเกมเมอร์หรือห้องสาววายกัน
แน่…ถ้าพวกพี่ๆ น้องๆ ไม่อยู่ เขาคงจะนึกว่ามาผิดห้อง
แล้วยิ่งกว่านั้นคู่ที่โดนพวกหล่อนจับจิ้นมากเป็นอันดับหนึ่งไม่ใช่ใคร
ที่ไหน…ก็คือเขากับไอ้เพื่อนซี้ตัวดีที่กำลังเนียนเข้ามาอยู่นี่เอง
ไอ้จิ้นกันมันก็ไม่เท่าไหร่
ประเด็นคือพอเข้ามาทีไรแล้วจะต้องเจอสาววายมาเข้าคิวขอให้
‘บอกรักพี่เอกให้ฟังหน่อย’ เนี่ยสิ!! คืนนี้โดนไปเกือบสิบคนได้แล้วมั้ง!!
ยังดีที่เขาพอจะมีสกิลขับรถดริฟท์ลงเขาอากินะได้ไม่อย่างนั้นคงแหกโค้งตก
หน้าผาตายลงในหลุมดักของสาววายแหงๆ!
“อยากจะถามว่า” ปลายสายเริ่มเกริ่นขึ้นมา “พี่เบสรู้สึกยังไงบ้างครับ ที่เอ่อ…โดน…ให้บอกรักพี่เอกอ่ะครับ”
มีเสียงหัวเราะของเรวี่หลุดออกมาเบาๆ
ก่อนจะตามด้วยเสียงหัวเราะอย่างสมใจของคนอื่นๆ
ส่วนคนถูกถามก็เริ่มกลุ้มเพราะรู้ว่าโดนมันเล่นงานเข้าให้แล้ว!!
ไอ้สัดเอ๊ย!!
ที่น่าแปลกคือเสียงของมันที่ดังก้องไปทั้งหูเขาเนี่ยสิ… ห้องไม่น่าเงียบเลย
“คือ…คือจะให้พี่ตอบให้มึง เอ๊ย ให้น้อง
หรือจะให้พี่ตอบความรู้สึกของพี่ครับ” เขาขึ้นสรรพนามเรียกอีกฝ่ายผิด
ลืมไปว่าต้องเนียนไม่รู้จักกัน
“ให้พี่ตอด เอ๊ย ตอบน้องหน่อยว่า…” นั่น แม่งพูดผิดอีก เสร็จกู
“ตอด?”
“ตอด”
“ตอด!”
พอพูดผิดแม่งก็ทักกันเป็นทอดๆ
“อ๋อ คือจะให้ตอดน้องเหรอครับ” เบสแทรกขึ้นมาแบบไม่ให้มีช่องโหว่ มีจังหวะเล่นก็ต้องเล่น
“คือตอดน้องก็ได้ค่ะ ตอดน้องก็ได้ค่ะ!” เรวี่แทรกขึ้นมาด้วยน้ำเสียงดีใจ เดี๋ยวนะ นี่กำลังฟินอยู่ใช่มั้ย….
“ปลากัด..” เสียงใครสักคนทัก เขาเริ่มจะสับสนละว่าเสียงใครพูดว่าอะไร
“คือ..อยาก อยากรู้ไงจริงๆ ว่า..” พออีกฝ่ายเริ่มถาม
ทำไมเขาถึงได้รู้สึกว่าเสียงมันแปลกๆ เพราะพูดผิดเลยกำลังร้อนตัวหรือไง
ห๊ะ “จริงๆ พี่เบสเนี่ยอยากบอกหรือเปล่าอ่ะครับ…”
“อุ้ย.. อุ้ย!”
“อุ้ย!”
ทันทีที่จบคำถามกัสกับเรวี่ก็ส่งเสียงขึ้นมา ไอ้พวกนี้นี่!!
แถมตัวอักษรในแชทยังวิ่งไม่หยุด เต็มไปด้วยอีโมติค่อนความฟินของสาววาย
เขาสตั๊นท์ไปแป๊ปนึงเพราะกำลังคิดคำพูด ใจเต้นรัวเพราะน้ำเสียงของอีกฝ่าย
ทุกทีเวลาโดน มึงก็เอาสีข้างเข้าถูนะ แล้วนี่อยู่ๆ นึกคึกอะไรมาเซอร์วิสสาววายวะ!
“คือ…จริงๆ มันก็อยากบอกอ่ะครับ แต่ว่าคือ…มันกระดากปาก พูดไม่ค่อยได้อ่ะครับ”
“ทำไมอ่ะคะ ทำไม” เรวี่ถามรัวๆ อย่างอยากรู้
“สาววายคงฟินกันฉิบหาย”
“ไม่เป็นไร ผมว่าผมรับได้” ท่ามกลางเสียงของคนอื่นที่ทักแทรก
กลับเป็นเสียงทุ้มนั่นที่ดังก้องอยู่ในโสตประสาทและสะกดคนฟังได้มากที่สุด
โดยเฉพาะเขา
เขาไม่ปฏิเสธเลยว่าชอบเสียงนี้
เป็นเสียงพูดที่มีเสน่ห์อันเป็นเอกลักษณ์ของเจ้าตัว
เวลาที่มันพูดเขารู้สึกว่ามันเป็นเสียงที่ฟังแล้วสบายหู
ถึงแม้จะคำที่พูดแต่ละคำจะปล่อยสิงสาราสัตว์ออกมาเดินกันให้ว่อนก็ตาม
แต่…
อย่าใช้เสียงแบบนั้นมาพูดประโยคนี้กับเขานะ ไอ้เอก!!!
เขากรีดร้องในใจ ระหว่างที่ฟังคนอื่นๆ คุยกับเอกไปก่อนเป็นการถ่วงเวลา
แต่ทั้งๆ ที่เวลาค่อยๆ ลดลงเรื่อยๆ แต่เมื่อวินาทีที่ 14 มันก็เพิ่มมาเป็น
70 วินาทีกว่าๆ !!!
“เบส..” เขาหลุดออกจากภวังค์เมื่อพี่โน้ตเรียก “นี่ไงอยู่แล้ว มึงบอกว่าถ้าเอกอยู่ มึงจะบอกไง”
พี่โน้ตกำลังพูดถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ที่เขาไปดริฟต์ใส่น้องคนหนึ่งในคิวที่มาขอให้บอกรักมันไว้ว่า ต้องบอกกันต่อหน้า
นั่น…เวรแล้วกู
“เออ พูดเลย มิตรภาพอ่ะ มิตรภาพ!” สาววายหนึ่งเดียวในกลุ่มแอดมินเริ่มชง นี่ดีนะที่ไมตี้ไม่อยู่ด้วย! ไม่งั้นคงชงยิ่งกว่านี้
ถึงจะรู้ตัวว่าโดนแกล้งแต่ก็อดยิ้มไม่ได้ …ทว่าไม่ได้ยิ้มด้วยความดีใจหรอกนะ จะว่าขำก็ขำ จะว่าอยากร้องไห้ก็อยาก ให้ตาย
“เดี๋ยวนะ ทำไมก่อนหน้านี้มันช่วยกัน แต่ทำไมตอนนี้แม่งมารุมกันวะ” เขาประท้วงแบบนั้นทุกคนหัวเราะ
“มันเป็นเรื่องของ Situation” เสียงตัวปัญหาบอกมา ไม่ต้องมาปะกิดใส่กูเลยนะ ไอ้ตัวดี!!
ยามศึกเรารบ ยามสงบเรารบกันเอง ไม่มีมิตรภาพที่แท้จริงในสเตย์เกรียน บอกได้คำเดียว!!
“เฮ้ย เบส ลูกผู้ชายนะเว้ย”
พี่โน้ตนี่ก็ชงจั๊งงงงงงง ก็ผู้ชายไง
ถ้าเขาเป็นผู้หญิงคงบอกมันไปแล้ว!
จะให้ผู้ชายมาบอกรักผู้ชายกันเองทั้งที่ไม่ได้เป็นเกย์
แถมยังเป็นเพื่อนสนิทกัน มันยากนะ จะให้เขาชินได้ยังไง ไม่ใช่เอ็กครอสนะ
บอกรักลอว์เบรกเกอร์ไม่เว้นแต่ละวัน!
“ลูกผู้ชายคำไหนคำนั้น”
“ตกลงจะตอดหรือไม่ตอดครับ” เสียงเอกถามกลั้วหัวเราะ พาเขาหัวเราะไปด้วยอีกคน ก่อนจะเริ่มเล่นลูกเงียบใส่ แล้วเหลือบมองในแชท
‘พูดเลย’
‘พี่เอกรออยู่’
รอแกล้งกูน่ะสิครับบบบบบบบบ!!
“…”
“รู้สึกฟินแปลกๆ นะพูดจริงๆ” กัสว่าอย่างนั้น
คนถูกกดดันฟุบหน้าลงกับฝ่ามืออย่างกลุ้มใจ ไม่ต้องมาฟงมาฟินเลยนะ…
เขาเริ่มคิดหนัก แค่ลำพังสาววายเข้าคิวมาขอให้บอกรักก็น่ากลุ้มใจพอแล้ว
ทำไมไอ้ตัวดีนี่จะต้องเข้าคิวมารอฟังเขาบอกรักด้วย… ทีมันเป็นฝ่ายถูกให้บอก
มันเสือกพาตัวเองแถออกทะเล ไปแดกสปาเก็ตตี้ที่อิตาลีได้
แต่พอเขาเป็นฝ่ายโดน มันเสือกโผล่เข้ามารอฟัง… คืออะไร!!
อยากจะหนีไปกินลาบกับกล้าให้รู้แล้วรู้รอด
เพราะความเงียบทั้งในห้องแชทและห้องนอนที่เกิดขึ้นทำให้เขาได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นแปลกๆ
พลังจิ้นสาววายที่น่ากลัว ยังไม่ทำให้เขากลัวเท่ากับการกระทำชวนให้คาใจของใครบางคน เขาอาจจะต้องพูดอะไรให้สถานการณ์ตัวเองดีขึ้น
“ไม่ตอดว่ะ เอาไงดีวะ เมื่อไหร่มันจะตอด” พี่แชมป์เอ่ยด้วยน้ำเสียงสุดแสนเสียดาย
“แค่ถามดู..ไม่ตอดก็ไม่ตอดครับ เอาไว้…”
“เล่นไปเล่นมาเนี่ย แม่งกลัวเอกคิดจริงจัง” เบสแทรกขึ้นมา
ไม่ได้แค่พูดขึ้นมาเพื่อพาตัวเองหนีจากสถานการณ์นี้เท่านั้น
แต่แอบเตือนสาววายทั้งหลายแหล่ด้วย
“กลัวเอกคิดจริงจัง!?” พี่โน้ตอุทาน
“คิดจริงจัง!?”
เออนั่นแหละ… เลิกเล่นได้แล้ว เด็กๆ ทั้งหลาย
แต่เรื่องมันก็ยิ่งยุ่ง เพราะไอ้ตัวยุ่งมันเริ่มทำให้ยุ่งด้วยการพูดขึ้นมาว่า “ตอนแรกก็ไม่ได้คิดนะเว้ย หลังๆ นี่เริ่ม…”
“กูก็เริ่มคิดแล้ว….” ใช่…เขาเริ่มคิดจริงๆ
“เริ่มคิดแล้ว…ตอนนี้” เสียงของมันยังพูดต่อ ดังเข้าไปในโสตประสาท
สะเทือนเข้าไปถึงหัวใจ แล้วจิตใต้สำนึกก็ร้องเตือนถึงบางสิ่งให้เขารีบหยุด
เขาไม่อยากจะฟังมันแล้ว!!!
“เริ่มคิดว่าทำไมมึงไม่ไปซักที ใครแม่งเพิ่มเวลาวะ!!” เมื่อกี้ 11 วินาที แม่งเพิ่มขึ้นมา 60!!! ทั้งห้องหัวเราะ
เอกหัวเราะ “ไปแล้ว โอเคครับ บาน See you again”
วินาทีที่เขาคิดว่าสวรรค์โปรดแล้ว เสียงเอ็กครอสก็ท้วงขึ้นมา “เอ้า แล้วตกลงคิดอะไรกันอ่ะ ไม่บอกอ่ะ”
อิคคิววววววว!!! มึงจะไปถามมันทำไม๊!!!! ปล่อยมันไปเถอะ
“ไม่มี๊! ไม่ได้คิดอะไร พูดไปงั้นแหละ!!”
“เดี๋ยวๆ แล้วเมื่อวานที่เอกไปนั่งรถเล่นกับผมนี่ เบสคิดไงมั่ง คือกูกลัวมึงหึงไง”
“ผมไม่หึงหรอกครับ…” เขาตอบทันควัน “ของมือสอง ไม่เป็นไร อย่าให้กูรู้นะว่ามีมือดีเพิ่มเวลาอีก”
พี่โน้ตหัวเราะ ไม่ต้องเดาด้วยซ้ำว่าใครเป็นคนกดเพิ่มเวลามาตลอด “พอแล้วดีกว่า ไม่มีอะไรจะพูดแล้วใช่มั้ยครับ เอก เบส?”
“ไม่มีแล้วครับ” พ่อตัวดีตอบเรียบๆ
“อย่าให้พูดไปมากกว่านี้เลย แค่นี้หลุมก็ลึกมากพอแล้ว”
ทั้งหลุมที่สาววายขุด หลุมที่เหล่าเพื่อนๆ ขุด
และหลุมที่ใครบางคนขุดมันชักจะลึกขึ้นทุกวันๆ
“ขุดหลุมฝังตัวเอง” อีกฝ่ายว่าขำๆ
ฝังมึงน่ะสิ! เข้ามาเล่นบ้าอะไรไม่รู้ เขาด่าในใจ
“สวัสดีครับ ยินดีต้อนรับเข้าสู่รายการขุดวันนี้
เอกกับเบสจะมาขุดทองให้เราดู” พี่แชมป์กล่าวเปิดรายการอย่างเป็นทางการ
ตามมาด้วยเสียงหัวเราะชอบใจของคนในห้องแชท …นี่เขาควรหัวเราะด้วยไหมนะ
“ขุดที่หน้า!” เอกด่า “ไปแล้ว ตอดทีหลังแล้วกัน” แล้วมันก็ออกจากห้องไป
ตอดทีหลัง! ขนาดจะไปมึงยังทิ้งหลุมไว้ให้กูอีกนะ!! เบสอดเคืองไม่ได้
หลังจากพี่โน้ตกล่าวปิดสตรีม เอกก็เข้ามาด้วยชื่อใหม่ ส่วนเขาก็ออกจากห้อง
ไม่อยากเจอ! เดี๋ยวจะโดยสาววายรุมแทะอีก
เบส Shut down คอมพิวเตอร์แล้วเดินไปทิ้งตัวลงบนเตียงพลางถอนหายใจ
นัยน์ตาสีน้ำตาลมองเพดาน
ยกมือขึ้นเสยผมสีชมพูของตัวเองก่อนจะพลิกตัวเอาหมอนข้างมากอดไว้เพื่อคลาย
ความเหนื่อย และหวังว่าใจเขาจะสงบลง
คำตอบของเสียงที่ยังดังสนั่นอยู่ในอกนี้…เขาจะไม่ถามหาจากมัน
มันก็แค่เรื่องล้อเล่นบ้าบอที่อีกฝ่ายขยันสร้างมาแกล้งเขาเหมือนเคย
แต่เสียงคุ้นเคยก็ยังตามมาหลอกหลอนแม้ยามหลับตา
TBC (?)
—————————————————————————————————————————
บทสนทนาในนี้เกิดในการีน่าทอล์คค่ะ
อยากเอาลง exteen เหมือนกัน แต่ exteen ชอบเน่า งั้นเอาแอบไว้ในนี้แหละ
อิอิ ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีตอนต่อป่าว เอาไว้ต่อยอดเรื่องได้แล้วค่อยลง
,,=w=,,
พักหลังๆ นั่งฟังการีน่า เริ่มรู้สึกว่าคู่นี้ยิ่งกว่าเรียล….
ทีแรกพี่เอกนี่แกไม่ยอมเล่นกับสาววายเลย
ใช้ลูกเงียบจนนึกว่าแอบโกรธอยู่ด้วยซ้ำ ไปๆ มาๆ
นี่เริ่มเซอร์วิสหลายอย่างละ “เบสอยู่ในใจผม เบสอยู่ในใจผม เบสอยู่ในใจผม
เบสอยู่ในใจผม เบสอยู่ในใจผม เบสอยู่ในใจผม” สาววายจะฟินตาย
พี่เบสนี่แกก็ยอมเซอร์วิสแบบทำใจ ๆ แต่ก็ยังสงวนท่าทีไว้บ้าง
พอเมื่อวานเจอพี่เอกเข้ามาถามอย่างนั้น… ขนาดเราฟัง ยังน็อคตามพี่แก
55555555555+
จากใจนะคะ เราแอบสงสารพี่เอกพี่เบสที่โดน FC เข้ามาให้บอกรักอีกฝ่าย เราว่า…เพลาๆ ลงหน่อยก็ดีนะคะ เห็นใจพี่แกด้วย
ชอบความสัมพันธ์ของคู่นี้ (หมายถึงในความเป็นเพื่อนนะ)
เป็นคู่ที่อยู่ด้วยแล้วเข้าขากันดี
แบบ…แค่อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่แล้วว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไร
เหมาะอยู่ด้วยกันมากที่สุดละ ยิ่งเวลาแคสเกม
พอมีคู่นี้อยู่ด้วยยิ่งรู้สึกว่าสนุก
เพราะงั้นเราคงไม่คิดจะแยกคู่นี้ออกจากกัน
หวังว่าจะอยู่ด้วยกันต่อไปเรื่อยๆ และมีอะไรให้ฟินเรื่อยๆ นะคะ >///<
